معرفی سبک موسیقی سنتی ایرانی

تاریخ موسیقی سنتی ایرانی

تاریخ موسیقی سنتی ایرانی یا مـوسـیقـی اصیل ایرانی که با عنوان مـوسـیقـی کلاسیـک ایرانی و مـوسـیقـی دستگاهی نیز شناخته می‌شود، به سال‌ها پیش از میلاد مسیح باز می‌گردد.

در مـوسـیقـی ایرانی نت‌های اضافه‌ای وجود دارند که مـوسـیقـی ما را از مـوسـیقـی‌های اروپائی- آمریکائی- افریقائی و حتی آسیایی هم جدا می‌کنند.

موسیقی اصیل ایرانی از تعدادی ملودی کوتاه به نام گوشه و چند نت تشکیل شده و دارای تقسیمات جزء نمی‌باشد. ملودی‌ها در واقع همان ملودی‌های محلی و روستایی سنتی ما هستند که از گوشه و کنار کشور جمع آوری شده‌اند.

گوشه‌ها بر مبنای همگونی و اشتراک حالات و توالی نت‌هایشان، به مجموعه‌هایی تحت عنوان دستگاه دسته بندی می‌شوند. مـوسـیقـی سنتی ایرانی شامل هفت دستگاه (شور، سه گاه، همایون، چهارگاه، ماهور، نوا، راســت پنجگاه) و پنج آواز (ابوعطا، دشتی، افشاری، بیات ترک، اصفهان) اســت.

تعریف کلی موسیقی سنتی

سبک موسیقی سنتی در واقع به موسیقی هایی گفته می شود که برگرفته از فرهنگ و سنت هاست و با گذشت زمان رشد کرده ، به تکامل رسیده و به شکل امروزی در آمده است . همچنین این نکته را نباید فراموش کنیم که موسیقی های سنتی ایرانی و محلی (فولکلور) ایرانی در این دسته بندی قرار میگیرند.

از جمله کشورهایی که در شکل گیری موسیقی سنتی‌ایرانی مؤثر و تاثیرگذار بوده اند، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• آسیای میانه
• افغانستان
• پاکستان
• جمهوری آذربایجان
• ارمنستان
• ترکیه
• یونان

دستگاه های موسیقی سنتی ایرانی:

ردیف موسیقی اصیل و سنتی ایرانی از 2 بخش اصلی و فرعی تشکیل شده است. قسمت اصلی این موسیقی اصیل از 7 دستگاه تشکیل شده که هر کدام دارای ویژگی های مختص به خود می باشند. جالب است بدانید که این 7 دستگاه موسیقی اغلب نواحی ایران را دربر می گیرند و بسیاری از آهنگ ها را در خود جا داده اند. این 7 دستگاه شامل موارد زیر است:

• شور
• نوا
• ماهور
• چهارگاه
• همایون
• راست پنجگاه
• سه گاه

گوشه های موسیقی ایرانی

در موسیقی اصیل ایرانی، به مجموعه ای از آهنگ ها و نغمه های موسیقی ردیف و به هر یک از این آهنگ ها یک گوشه می گویند. هر گوشه قسمتی از یک یا چند دستگاه است که برای خلق قطعه های موسیقی از آنها استفاده می شود. گوشه های موسیقی ایرانی دارای انواع مختلفی است که ممکن است نام برخی از گوشه های موسیقی اصیل ایرانی را تا به حال نشنیده باشید و برای شما ناآشنا باشند. نام برخی از این گوشه ها به شرح زیر می باشد:

افشاری
دشتی
ابوعطا
کرد بیات
امیری
سیخی
راک کشمیر
ده ناصری
آتشدان
سرحدی
و . . .