معرفی سنتور

اجزای تشکیل دهنده این ساز پر طرفدار، صفه رو، شیطانک، سیم گیر، گوشی ها، جعبه صوتی، پل ها، خرک و مفتول روی خرک می باشد. این ساز جزء سازهای زهی مضرابی مطلق به شمار می رود که به شکل ذوزنقه متساوی الساقین ساخته شده است، سنتور با فلز و‌چوب ساخته شده و دارا ۲۷صدا نیز می باشد که نت نویسی آن با کلید سل خط دوم میسر است.

سنتور یکی از خوش آواترین و قدیمی ترین ساز های ایرانیست که در گروه ساز های زهی زخمه ای قرار میگیرد که دارای صوتی شفاف بوده و برا تک نوازی و هم نوازی بسیار مناسب است .محدوده اوای سنتور حدود 4 اکتاو است که این ساز را جز گسترده ترین ساز های ایرانی قرار می دهد.
در واقع در سنتور نوازی سیم ها توسط ضربات یک جفت “مضراب” یا “زخمه” به صدا در می آیند.
سنتور دارای یک بدنه تمام چوب به شکل ذوزنقه است که ضلع بزرگ ان به سمت نوازنده قرار میگیرد روی جعبه ساز دو ردیف خرک قرار میگیرد که رایجترین نوع سنتور امروزی داری 9 خرک در هر ردیف است و سیم ها روی این خرک ها قرار میگیرند.

تاریخچه سنتور

در دوره ساسانیان موسیقی و موسیقی دانان اهمیت بسیاری یافتند و در بین مردم و حاکم ها دارای مقام بالایی بودند به همین سبب رشد و شکوفایی موسیقی و ابتکارات زیاد برای ساخت ساز های مختلف در این دوره مشهود است. مسعودی در کتاب خود ساز هایی را با عنوان کثیر الاوتار یاد میکند که عبارت اند از: عود، چنگ ، زنگ مزمار ، تنبور، نای و سنتور.
سنتور به شکل امروزی حدود 150 سال (قاجار) است که بوجود آمده و پیش از آن به صورت جعبه ای ذوزنقه شکل بوده که به روی آن تارهای از زه قرار داشت. جنس این زه ها از روده گوسفند بود که طی فرایند هایی تابیده و خشک میشدند. اما بعد ها این ساز تکمیل شد و برای سیم ها از فلز استفاده شد.
برخی از نوشته ها ابداع سنتور اولیه را به فارابی نسبت میدهند اما حفاری های باستانی گواه بر آن است که در زمان تمدن بابلیان از سازی مانند سنتور استفاده میشده که توسط بندی که روی گردن قرار میگرفت نوازنده میتوانست آن را به صورت ایستاده بنوازد